Menu
Obejmuje czasy najodleglejsze do końca X wieku, jednak dla Warmii i Mazur trwa dłużej bo do końca XII w. Myślistwo w tym okresie było źródłem pożywienia i skór na odzienie dla wspólnoty pierwotnej oraz kości i poroży na broń i narzędzia. Świadczą o tym bogate wykopaliska archeologiczne osad i grodzisk, niekiedy bardzo cenne, gdyż potwierdzające merkantylny charakter uprawianego łowiectwa. Zwłaszcza w rejonie nadbrzeżnym, np. w okolicy Suchacza i Kadyn, odkryto specjalistyczne zagrody, w których myśliwi konserwowali mięso i skóry oraz wytapiali tłuszcz z upolowanych na Zalewie Wiślanym fok i morświnów oraz zwierzyny z okolicznych lasów. Księgę dziejów tej ziemi otwierają znaleziska krzemiennych grotów strzał łuku, zgubionych nad Nogatem przez paleolitycznych myśliwych. Tradycje myśliwskie i łowieckie są tu bardzo odległe, bowiem sięgają w przeszłość około 10 tysięcy lat, zaś rolnicze zdają się być co najmniej o połowę mniejsze.
Ożywienie osadnictwa Prasłowian na obszarze Pojezierza Pomorsko-Mazurskiego następuje w epoce żelaza. Wyroby z żelaza pojawiają się tu około 650 – 200 lat p.n.e. Znajduje to natychmiast odbicie w broni używanej do polowania. Po Prasłowianach na tereny te weszły plemiona Wenedów. U progu naszej ery zaznacza się wpływ kultury starożytnego Rzymu, związany z przechodzącym przez nasze tereny Szlakiem Bursztynowym, co potwierdziła najdobitniej odkryta w Janowie Pomorskim osada handlowo- rzemieślnicza, utożsamiana z legendarnym Truso. Wyrabiano tu ozdoby z poroża zwierząt łownych i bursztynu oraz handlowano głównie bursztynem, skórami bobrów, lisów, kun, soboli i łasic.
Po V wieku ludność słowiańska, zasiedlająca ziemie aż po Pasłękę, zaczęła przemieszczać się na zachód, a opuszczone miejsca zajęły plemiona pruskie Warmów, Pogezanów i Pomezanów. Plemiona te dzieliły się na mniejsze jednostki zwane włościami, jednak nie tworzyły jednolitego państwa. We włościach zlokalizowane były lokalne ośrodki kultowe, których kapłani, już w IX/X wieku (wspomina o tym Jan Długosz w swej kronice „Polonia”) wyznaczali tereny, na których w danym roku obowiązywały zakazy pozyskiwania zwierzyny i ryb, a więc można to uznać za pierwsze zastosowane okresy ochronne zwierzyny i jej ostoi. Włości oraz osady (np. Truso) były równocześnie miejscami sprzedaży lub wymiany pozyskanych futer, skór, miodu oraz wosku i wędzonej lub solonej dziczyzny. Polowano na tury, żubry, jelenie, koniki leśne (tarpany), łosie, dziki, sarny, wilki, lisy, bobry, rysie, a z ptactwa na głuszce, cietrzewie, czaple, dzikie gęsi i kaczki. Myśliwym towarzyszył oswojony pies.
Na terenach Prusów nie było nigdy ograniczania swobody polowania na rzecz władzy centralnej, gdyż takowa nie istniała. Było to jedną z przyczyn podboju Prusów przez rycerzy Zakonu Najświętszej Marii Panny oraz utworzenia Państwa Zakonnego.
W tym okresie myślistwo przestało być podstawowym zajęciem i podstawą wyżywienia miejscowej ludności, ale także stało się rozrywką rycerzy Zakonu i jego gości, hierarchów Kościoła, możnowładztwa i rycerstwa (trzeba jednak zaznaczyć, że bracia rycerze nie mogli jawnie polować, zabraniała im tego reguła zakonna). Krzyżacy sprowadzając osadników z Niemiec dla zagospodarowania podbitych Prus, osadzali ich na prawie niemieckim, dającym sołtysom prawo do polowania na określonym areale i określoną zwierzynę. W Prusach od XII do końca XV wieku zderzały się różne kultury, wyznania, tradycje, prawodawstwa i zwyczaje łowieckie.
Tu myślistwo i kulturę materialną łowiectwa tworzyli przez wieki Prusowie, Polacy, Niemcy i rycerstwo krzyżackie wywodzące się ze wszystkich narodów Europy. Byli także Holendrzy (osuszający Żuławy), Czesi i Szkoci, którzy po upowszechnieniu się w myślistwie broni palnej przejęli handel jej akcesoriami i prochem. Krzyżacy o myślistwie piszą w Statutach zakonu krzyżackiego składających się z trzech podstawowych części: Reguły, Prawa i Zwyczaje. Podstawowe kwestie życia zakonnego omawia Reguła, którą poprzedza prolog podający ogólne ideowe założenia Zakonu. Reguła omawia obowiązki braci, jak zachowanie czystości obyczajów, posłuszeństwo i wyrzeczenie się własnego majątku. W Regule podane są szczegóły dotyczące organizacji szpitali. Znajdują się tu również normy i przepisy życia zakonnego dotyczące nabożeństw, modlitw, ubioru, jedzenia, spania, cnoty milczenia, korespondencji, zmiany rzeczy osobistych i posiadania własnych skrzyń, a także zachowania się na polu walki, pielęgnowania konia i broni oraz myślistwa.
Krzyżacy, którym surowa reguła zakonna zabraniała polować, organizowali dla swoich gości polowania według zasad kraju, z którego goście pochodzili. Z tego powodu sprowadzano także wysokiej klasy specjalistów do układania psów myśliwskich i ptaków łowczych, przede wszystkim sokołów. Powstawały w tym celu ośrodki układania psów, sokołów i produkcji sprzętu do polowania. Ośrodki te były miejscem zakupu psów, sokołów i sprzętu, często na podarki dla gości Zakonu. Janko z Czarnkowa pisze w swojej „Kronice”: „Król Kazimierz (Wielki) w wyniku zawartych z Zakonem układów o zwierzchnictwie nad Pomorzem otrzymywał corocznie od Wielkiego Mistrza z Malborka 24 psy myśliwskie i 18 sokołów”. W książce pt. „Zamki krzyżackie – Dzierzgoń – Przezmark – Sztum”, Mirosław Haftka pisze „… Są to wyraźne zapasy reprezentacyjne przeznaczone dla gości Zakonu. Tych ostatnich w Dzierzgoniu nie brakowało. Dla nich organizowano polowania, prowadzone przez wyspecjalizowanych myśliwych opłacanych z zakonnej kasy. W marcu 1402 roku myśliwy z Dzierzgonia otrzymał zapłatę w wysokości 4 skojców, a parę lat później, jesienią 1405 roku, także z kasy malborskiej wypłacono aż 2 grzywny dwóm „młodym panom” z Dzierzgonia za pomoc w łowieniu saren w sieci”. W Dzierzgoniu też znajdował się krzyżacki urząd leśny.
Musimy sobie zdać sprawę, że część naszej kultury materialnej, łowieckiej i rybackiej ma swoje korzenie w uprawianym przez Prusów myślistwie i rybactwie. Zaświadcza o tym biskup warmiński Marcin Kromer, który w swym dziele z 1576 roku pisze: „Dawni Prusowie, których resztki jeszcze istnieją, mieli i mają odrębny język i obyczaje”.
Z podziałów byłych ziem pruskich wynika, że tereny myśliwskie znalazły się w czterech administracjach: prowizora Prus, biskupa pomezańskiego, biskupa warmińskiego, rycerzy, dostojników świeckich oraz sołtysów świeckich osadzonych na prawie niemieckim i chełmińskim. W latach późniejszych w dobrach biskupich istniał już urząd nadleśniczego, a w jego zakres wchodziła gospodarka łowiecka i zawodowi myśliwi. Z chwilą osłabienia w Zakonie zasad zawartych w Statutach, w dworach krzyżackich i wsiach rycerskich z nadań krzyżackich lub wcześniejszych, myślistwo uprawiane było jako rozrywka, a równocześnie sposób zaopatrzenia stołu i spiżarni. Natomiast polowania na grubego zwierza: tura, żubra, niedźwiedzia, jelenia i łosia, były w dalszym ciągu przywilejem najwyższych władz Zakonu, biskupów Pomezanii i Warmii oraz posiadaczy rozległych włości ziemskich. Na ludności wiejskiej nadal ciążyły obowiązki chodzenia na łowy organizowane przez łowczego, pilnowania zwierzyny i śledzenie jej przemieszczania się. Musieli przyjmować pod dach i wyżywić drużynę łowiecką, jej psy i konie. Dla chłopów był to obowiązek najuciążliwszy i rujnujący. Pewne przywileje myśliwskie uzyskiwali sołtysi wsi lokowanych na prawie niemieckim. Mogli polować na drobną zwierzynę i szkodniki, np. wilki i lisy. Z tego okresu warto przypomnieć wielkie polowanie zorganizowane przez Władysława Jagiełłę w 1409 r. na terenie Puszczy Białowieskiej z przeznaczeniem na wojnę polsko – krzyżacką. Pisze o tym Jan Długosz w Kronikach.
Od połowy XIV w. właściciele dóbr rycerskich, jak i właściciele posiadłości ziemskich oraz nobilitowani Prusowie mogli bez ograniczeń sprzedawać także futra bobrów i wydr. Handel dziczyzną i futrami stał się bardzo korzystny dla sprzedającego, jak i mieszczańskiego kupca. Godne są wspomnienia dobra Klasztorku w Ziemi Kwidzyńskiej. W 1440 roku, poprzez małżeństwo, dobra przechodzą w ręce Ścibora Bażyńskiego, znanego działacza Związku Pruskiego. Tu w Klasztorku, pod pozorem polowań, spotykali się ówcześni konspiratorzy, by omawiać ważne sprawy opozycji antykrzyżackiej i Związku Jaszczurczego. W początku XVI wieku, Klasztorek przechodzi w posiadanie rodziny Dobenecków, również zasłużonych dla kwidzyńskiego łowiectwa.
Po pokoju toruńskim w 1466 roku państwo krzyżackie przestało istnieć. Powstały Prusy Książęce, z siedzibą w Królewcu, Prusy Królewskie z Warmią, jako terenem autonomicznym przynależnym biskupowi warmińskiemu. Natomiast Pomezania została podzielona: do Prus Królewskich weszły tereny na północ od Kwidzyna, a południową część włączono do Prus Książęcych.
Pokój toruński zamknął ponad dwustuletni okres organizowania się łowiectwa na tej ziemi. Zajęto się rozwojem i unowocześnianiem rolnictwa, gdyż wystąpił nieograniczony zbyt zboża w Gdańsku. Bliskość Wisły, Gdańska i Elbląga wpływała na duże zyski z handlu zbożem i innymi produktami rolnymi. Szlachta uzyskała prawo polowania na własnym gruncie i zaczęła namiętnie oddawać się rozrywkowym polowaniom. Część, naśladując magnatów, utrzymywała służbę łowiecką, psiarnie, sokolarnie, stajnie i w efekcie tego zbankrutowała. Powstało wówczas sporo przysłów np.: „Duża psiarnia zje dużego szlachcica”, „Myśliwi zjedzą wołu, a ptaszka zabiją”, „Kto poluje, łapie w sieci, zawsze gołą (…) świeci”. W dalszym ciągu istniały w Prusach ośrodki hodowli i układania psów myśliwskich, sokołów oraz wytwarzania sieci do łapania zwierzyny i ptactwa. Po wstąpieniu na tron polski król Stefan Batory zakupił w Kwidzynie dla swego dworu myśliwskiego sokoły i psy myśliwskie oraz nowe sieci. Najliczniejsza grupa ludności nie mogła pogodzić się z faktem, że prawo do polowania przysługuje tylko panom. Mimo zakazów i kar zastawiali pułapki na lisy, kuny, wieszali sidła na ptactwo, zdobywali sarny, zające lub dziki. Należy sądzić, że używali też broni palnej, gdyż król Zygmunt Stary wprowadził zakaz posiadania przez chłopów fuzji. Za panowania ostatniego Jagiellona zostają w Polsce zniesione tortury i kara śmierci za kłusownictwo. Natomiast jeszcze w 1772 roku, zgodnie z Kodeksem Prus Książęcych, za zabicie niedźwiedzia w lasach pod Kwidzynem odcięto kłusownikowi prawą dłoń.
Jerzy Joachim Retyk, przebywający w latach 1539 -1541 u Mikołaja Kopernika we Fromborku, napisał „Pochwałę Prus”, w której wymienia zwierzynę, jaka w tym czasie bytowała na Warmii, Prusach Królewskich i Książęcych „tury, żubry, jelenie, daniele, niedźwiedzie, dziki, sarny oraz pozostałą drobną zwierzynę i ptactwo łowne”. Nie wspomina jednak o łosiach. Natomiast pod koniec XVI i na początku XVII wieku zwierzyna gruba, jak tur, żubr, dziki koń i rosomak już tu nie występowała. Przyczyn tego było kilka, nie tylko polowania. Po pokoju toruńskim następuje intensywne osadnictwo. Osadników osadzano na prawie „surowego korzenia”, karczowali oni puszcze i lasy, meliorowali moczary i bagna, zakładali nowe wsie i folwarki. W głębi lasów powstawały wytwórnie smoły, węgla drzewnego i popiołu. Artykuły te miały dobre ceny zbytu. Zwiększył się też wypas bydła i świń w lasach. Ten brak spokoju i zmniejszenie przestrzeni życiowej był też przyczyną, że zwierzynę grubą można było spotkać jedynie na mniej zaludnionych terenach Prus Książęcych.
Druga połowa XV i XVI wieku to także przełom w technice polowań, do dotychczas używanej broni doszła kusza i broń palna. Zmieniła się też organizacja polowań, zaczęło brać w nim udział do kilkuset myśliwych wraz z personelem towarzyszącym. Koniec wieku XVI i wiek XVII to stopniowy upadek uprawiania polowań z ptakami łowczymi. Podobnie stało się z polowaniami z psami, choć o wiek później. Charciarstwo i gończarstwo upadło w połowie XIX wieku. Rola psa sprowadziła się w zasadzie do wystawiania ptactwa, tropienia postrzałków i aportu oraz do dochodzenia po farbie postrzelonej zwierzyny grubej.
Omawiając historię myślistwa w wieku XVI na terenie naszego okręgu nie sposób nie wspomnieć o dwóch myśliwych pisarzach, którzy w drugiej połowie XVI wieku zapisali się jako pierwsi w polskiej literaturze łowieckiej. Są to: Mateusz Cygański – autor „Myśliwca Ptaszego” (1584 r.), szlachcic herbu Prus I, protestant, który przybył z Mazowsza i nabył wieś nazywaną odtąd Cygany (uprzednio Ditmarsdorf ), dzisiejsze Cygany, w gminie Gardeja.
Tu mieszkał, polował i pisał swoje dzieło. Opisał w nim między innymi przejęty od „olendrów” (osadników holenderskich) sposób masowego pozyskiwania ptactwa wodnego w tzw. koji kaczej. Dzięki sprzedaży tej dziczyzny na rynkach okolicznych miast stał się bogatym. Na zaspokojenie chłonnych rynków nie wystarczały już tereny wokół Cygan. Nabył więc (on lub jego syn ) dalsze dobra na Żuławach Wiślanych, które nazwano również Cygany (współcześnie jest to przysiółek Cygany ) część wsi Montowy Małe, w powiecie Malbork. Mieszkając w Prusach Książęcych był poddanym pruskim, ale równocześnie był polskim patriotą, gdyż dzieło swoje zadedykował królowi Batoremu.
Drugi myśliwy i pisarz to Tomasz Bielawski (autor Myśliwca), którego napisał będąc administratorem dóbr tychnowskich, władanych przez Jana Sokołowskiego, wojewodę malborskiego, mieszkając w istniejącym do dziś zameczku obronnym Bystrzec, obecnie Biały Dwór. W „Myśliwcu” podaje w oparciu o własne doświadczenia rozległą wiedzę o myślistwie, o znajomości tychnowskich łowisk, o poprawnym przygotowaniu polowań oraz o ich organizacji i przebiegu. Mówi także o królu Stefanie Batorym, który polował w dobrach tychnowskich, a któremu także zadedykował pierwsze wydanie swego dzieła.
Tomasz Bielawski autor pierwszego dzieła traktującego całościowo o łowiectwie pt. „Myśliwiec”, już przed 1595 r. zamieszkiwał w Bystrzcu koło Kwidzyna i tam pisał swoje dzieło opisując polowanie na zające i lisy w okolicach Bystrzca, Prabut, Kwidzyna, Watkowic, Sztumu i Gniewu. Wysoka ocena wydanego w Krakowie w 1595 roku dzieła dotyczy głównie tematyki, mniej zaś walorów poetyckich i literackiego talentu Bielawskiego. Oto fragment mówiący o polowaniach na zające:
… Żeś nie jadł, zaniechaj chrapu,
Skok otrzymaj od harapu.
Już ci powiem, mkni z kotem do Bystrca, Bogdanie,
Ujźrzę, o łaskę pańską będzie tobie tanie.
Zaniechajcie się z tą butam,
Poszczujem co ku Prabutam.
Ono zając, u la la, biegaj Serafinie,
Owo wskok rączo bieży rowem ku Kwiedzynie.
Bogdanie, wróć się, nieboże,
Chwałaż tobie, miły Boże.
Niecnotliwa zdarła mu grzbiet wszystek ta Lota,
Weź do tego mniejszego, rozdartego kota.
Lepiej by na Watkowice,
Poszukać lisa, wilczyce.
W pańskiej puszczy ku Sztumu, tam się cuda rodzą,
Więc po łęgu ku Gniewu rady tam wychodzą …
Pomijając oceny talentu twórczości autora 'Myśliwca” Podkreślić należy, że utwór ten jest jednym z pierwszych dzieł traktujących o myślistwie w literaturze polskiej. Dla nas myśliwych tego regionu, tym cenniejszym, że jest niezbitym dowodem mówiącym o zorganizowanym łowiectwie na naszych ziemiach w XVI wieku. (por. http://muzyka.mysliwska.pl/2004/index.php?dz=7&i2=94 ).
Także król Jan Sobieski polował na omawianym terenie, gdyż ziemie leżące naprzeciwko Gniewu, po prawej stronie Wisły, stanowiły część starostwa gniewskiego. Będąc starostą gniewskim król wybudował w Gniewie pałac dla swej małżonki Marysieńki, w którym ona często przebywała oraz pałacyk myśliwski. Współcześnie na Zamku Gniewskim powstało Centrum Myśliwskie ze stałą ekspozycją myśliwską, jest to miejsce częstych wystaw o tematyce łowieckiej, niekiedy z udziałem myśliwych – kolekcjonerów naszego okręgu.
Początek tego etapu zbiega się z tragicznym rozbiorem Polski w drugiej połowie XVIII wieku. Prusy Królewskie włączono do państwa pruskiego. Rozpoczęła się germanizacja ludności polskiej, a w pierwszej kolejności właścicieli majątków ziemskich, których dwory były ogniskami polskości i polskiego łowiectwa. Większość ludności polskiej stanowili średniorolni i drobni rolnicy oraz robotnicy rolni uzależnieni ekonomicznie od niemieckich właścicieli majątków. Język polski usunięto ze szkół w miastach już w 1835 r., a ze szkół wiejskich w 1873 r. Wywierano silny nacisk na nowe osadnictwo rolników z Niemiec, którym udostępniano bardzo korzystne warunki zakupu ziemi, przy równoczesnym uniemożliwianiu jej zakupu przez Polaków. Powstawały silne niemieckie towarzystwa myśliwskie, przy czym tworzenie polskich organizacji łowieckich było zakazane, a uzyskanie pozwolenia na polowanie przez Polaka powiązane było z posiadaniem określonego areału ziemi, lasu lub wody. Jednak i w takim przypadku nie wolno było polować Polakom w grupach. Od drugiej połowy XVIII wieku gospodarka łowiecka stopniowo się załamywała. Masowe wycinanie lasów pod uprawy i rabunkowe pozyskiwanie drewna w celach handlowych spowodowały, że zwierzyna niszczyła uprawy rolne. Słaba administracja lasów państwowych nie była w stanie chronić zwierzyny. W dodatku szybko zwiększało się pogłowie wilków.
Dopiero w drugiej połowie XIX wieku sytuacja się poprawiła. W dużych majątkach prywatnych zwierzyna była otoczona lepszą opieką. Wspólnie z administracją leśną sprowadzano jelenie z innych rejonów Niemiec i z Węgier, a także daniele i bażanty.
Z możliwości uprawiania polowania korzystali w Czerninie, Zajezierzu i Cygusach – Piotr, August i Ignacy Donimirscy oraz w Waplewie Wielkim – ród Sierakowskich.
Hrabia Stanisław Sierakowski, ostatni właściciel Waplewa, prowadził gospodarkę łowiecką według nowoczesnych metod hodowli, o czym świadczy fakt, że wystawione przez niego na Międzynarodowej Wystawie Myśliwskiej w Berlinie, w 1936 roku parostki kozłów, odstrzelonych w łowiskach Waplewa, odznaczone zostały złotym i srebrnym medalem. Podkreślić należy, że hrabia Stanisław Sierakowski zgłosił te parostki jako członek Polskiego Związku Łowieckiego, a nie jako obywatel Niemiec. Była to duża odwaga osobista, co niewątpliwie było przyczynkiem do zamordowania hrabiego w 1939 r.
Niestety brak jest danych o polowaniach w Karszewicach – rodzina Piaseckich i w Górkach – rodzina Kowalskich. Ci ostatni gościli w okresie plebiscytowym dwóch zawołanych myśliwych, Jana Kasprowicza oraz Stefana Żeromskiego. W wyniku plebiscytu w1920 r. niewielka część powiatu kwidzyńskiego została przyłączona do Polski. Były to wsie gminy Janowo, nazywane Małą Polską. Jak wspomina uczestnik polowań na tym terenie, udział w nich brali właściciele gospodarstw rolnych, proboszcz Janowa, urzędnicy gminy oraz policjanci. Stan bażantów, zajęcy i saren był bardzo wysoki. Polowania hubertowskie kończyły się zawsze tradycyjną „biesiadą myśliwską do późnej nocy”.
Na uwagę zasługują bardzo dobre jakościowo i ilościowo stany saren w byłej ordynacji hrabiów, a później książąt von Dohna – Slobitten, w dobrach Prakwickich. Jest to stosunkowo dobrze i pewnie udokumentowane, dzięki zwyczajowi ustawiania drewnianych słupów lub kamieni pamiątkowych, ze stosownymi napisami w miejscach, w których, zapraszani na polowania członkowie domu panującego Hohenzollerów strzelili rogacze. Około 1880 r. książę Fryderyk Karol von Preussen strzelił ponad 20 rogaczy, których parostki, po jego śmierci, wróciły do Prakwic. Książę Wilhelm von Preussen, późniejszy Cesarz Niemiec i Król Prus Wschodnich Wilhelm II, polował regularnie przez kilka majowych dni do 1910 roku. W sumie strzelił ponad pięćset sztuk rogaczy czym spowodował upust krwi, nad którym ubolewał w swoich pamiętnikach ostatni ordynat Aleksander zu Dohna. Słupy odnawiane były aż do rozwiązania monarchii, jednak 22 ze 105 kamieni, upamiętniających odstrzelenie kapitalnych rogaczy ocalały. O zasobności tych łowisk niech świadczy fakt, że w latach dwudziestych za sprzedane fabryce guzików kilkaset parostków (i tylko kilku wieńców!) książę von Dohna mógł pokryć odnowy wnętrz pałacyku w Prakwicach.
W tych latach rozpoczęto także reintrodukcję danieli. Co prawda różni autorzy podają daty ich wcześniejszego bytowania, np. wymienia je już J. J. Retryk w 1540 r. jako zwierzę łowne, bytujące w lasach Warmii. Jednak późniejsze informacje są niepewne i przeciwstawne. Jednoznacznie można przyjąć, że istniejące stany danieli zostały zdziesiątkowane podczas kampanii napoleońskiej, następnie spustoszyły je wilki oraz kłusownicy. Istniejące zwierzyńce zostały rozgrodzone, a daniele rozeszły się po sąsiednich lasach i występowały w rejonie Sztumu, Kwidzyna, Pasłęka, Braniewa, Kwitajn i podobno Kadyn.
Kadyny to także ważna miejscowość dla łowiectwa tego regionu. Za zasługi dla Zakonu Krzyżackiego dobra kadyńskie otrzymał Jan Bażyński, a pozostawały one w rękach tego zasłużonego dla Polski rodu do 1613 roku. Gościli tu dostojnicy królewscy i przedstawiciele dworów panujących, dla których urządzano polowania. Odegrały bardzo ważną rolę w podnoszeniu gospodarki łowieckiej na Wysoczyźnie Elbląskiej, w dobrach i majątkach posiadanych przez patrycjat i miasto Elbląg, począwszy od czasów krzyżackich.
Lasy Kadyńskie zagospodarowane były na wzór strzeżonych rezerwatów, w których urządzano coroczne wystawne polowania – pikniki. W 1898 roku ówczesny właściciel Kadyn Daniel Birkner, kupiec elbląski, przekazał majątek Kadyny w spadku Cesarzowi Wilhelmowi II. Po abdykacji, w 1918 roku, Cesarz zachował Kadyny jako swoje prywatne dobra.
W 1910 roku do Kadyn, w Uroczysku Leśny Spokój, wprowadzono jelenie sika (6 łań i 1 byka) aklimatyzowane już w Anglii, będące darem, dla Wilhelma II – Carla Hagenbecka, znanego handlarza egzotycznymi zwierzętami oraz właściciela ogrodu zoologicznego pod Hamburgiem (a nie według potocznie przyjętej wersji od cesarza Japonii). Przed rozgrodzeniem zagrody w 1939 r. ich liczebność wzrosła do kilkudziesięciu sztuk, które stopniowo opanowały przyległe lasy.
Od 1941 r. do lutego 1945 r. w Kadynach mieszkał wnuk Cesarza Wilhelma II, książę Ludwig Ferdynand Hohenzollern. Mimo wojny odbywały się tu, słynne na całe Prusy Wschodnie, wielodniowe polowania, w których uczestniczyli dygnitarze III Rzeszy z Hermannem Göeringem włącznie. W dniu św. Huberta organizowano słynne na całe Prusy Wschodnie „pogonie za lisem”.
Na uwagę zasługują, związane z jeziorem Drużno, metody polowań na ptactwo wodne. Uprawnienia do wykonywania tych polowań wywodziły się, między innymi, z nadań królów polskich lub Rad Miast Malborka (dla wschodniej części) i Elbląga (dla części zachodniej). Pierwsze wzmianki metrykalne pochodzą z 1595 r., być może niektóre powstały przez zakup lub zasiedzenie. Dopiero później uprawnienia te zastały wpisane do Ksiąg Wieczystych. Liczba uprawnionych wynosiła około 110, a rocznie strzelali po 400 do 500 kaczek. Myśliwymi byli rybacy, właściciele gospodarstw rolnych, urzędnicy, pracownicy urzędów oraz niektóre urzędy. Oceniano, że każdej nocy polowało ok. 30 myśliwych. Jedyną daniną, do której byli zobowiązani to oddawanie w drodze na targ słudze miejskiemu, na moście przy wejściu do Elbląga, po jednej sztuce upolowanej kaczki przeznaczonej dla „Pana Drużna” ze strony malborskiej lub „Panu Mistrzowi Rybackiemu” ze strony elbląskiej. Polowano niekonwencjonalną metodą: z krykuchami na specjalnie przygotowanych „zapadach”, otoczonych wyciętymi pasami pływających kęp, z szałasami na ukrycie łodzi, z której strzelano do pływających, zwabionych kaczek oraz z podpórkami dla umieszczania krykuch. Polowanie rozpoczynało się po zachodzie słońca pojedynczymi strzałami, częstszymi około północy, do zapadających krzyżówek, jednak najgęstsza palba była o świtaniu, gdy zapadają głowienki, podgorzałki i nieco później cyraneczki. Na zakończenie, już na początku dnia, perkozy. Następnie myśliwy wypływał z szałasu, zbierał pokot i krykuchy, skubał i patroszył zdobycz. Kaczki sprzedawał na targu w Elblągu, a łyski i perkozy zużywał na własne potrzeby. Główną cechą takiego polowania, cenioną przez polujących na Drużnie, było pozyskanie wszystkich strzelanych sztuk, gdyż strzały do pływającego celu oddawane były jedynie w przypadku pewnego trafienia, bez nadmiernego uszkadzania tuszy, a ewentualne postrzałki pozostawały na pasach otaczających zapad, co zapewniało łatwe dostrzelenie i podniesienie postrzałka. Było jednak niezgodne ze sportowym strzelaniem do ptactwa i zostało zabronione w 1934 r. Myśliwi na Drużnie nie mogli się z tym pogodzić. Nieznane są formy protestów, jednak już w roku 1937 ponownie, choć w bardzo zawężonym zakresie, zezwolono na wykonywanie tej metody polowania.
Był to zły okres dla polskiej państwowości ale jednak trzeba gwoli prawdy docenić, że w tym okresie nastąpił istotny rozwój łowiectwa na tych terenach. Poświadczają to dane statystyczne jak i stany zwierzyny w lasach oraz rozkładach podczas polowań. Potwierdzają to również polscy badacze tego tematu, Jan Panfil (1948 r.) i Józef Gieysztor (1950 r.) w swoich publikacjach.
W latach 1945 – 1975 r. obwody łowieckie obecnego elbląskiego okręgu PZŁ leżały w obszarze administracyjnym dwóch województw: gdańskiego – z powiatami: Nowy Dwór Gdański, Malbork, Sztum, Kwidzyn i Elbląg oraz olsztyńskiego – z powiatami: Braniewo, Pasłęk, Iława, Susz. W latach 1945 – 1975 na terenie obecnego okręgu, strukturami organizacyjnymi związku były powiatowe rady łowieckie, należące do WRŁ, województwa gdańskiego.
Powojenną historię łowiectwa elbląskiego opracowano na podstawie, wydanej w 1999 roku, książki Bolesława Smagały pt. „Łowiectwo Elbląskie”. Oto jej fragmenty:
„Uchwałą Rady Ministrów Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z dnia 7 lipca 1945 roku o tymczasowym podziale administracyjnym kraju, wojewodzie gdańskiemu nadano uprawnienia pełnomocnika okręgowego Rządu RP na Elbląg. Tym samym miasto weszło w skład terytorialny województwa gdańskiego.(…) Już w 1945 roku na terenie województwa gdańskiego prowadził aktywną działalność organizatorską kierownik inspektoratu łowiectwa w Oddziale Dyrekcji Lasów Państwowych w Sopocie Henryk Górski, który był znanym działaczem łowieckim już w okresie międzywojennym. Już w 1945 roku spotkał się w Elblągu z grupą działaczy, którzy przed wojną nie należeli do PZŁ. Byli to: Michał Janiszewski, Franciszek Piwowar, Leonard Firmaniuk, sędzia Murawski, wiceprezydent Elbląga Orzechowski, Debacki. (…) Informacje źródłowe o początkach organizowania się myśliwych na ziemi elbląskiej pierwszych powojennych latach są fragmentaryczne. (…) Kalendarz myśliwski z 1948 roku podaje, że w owym czasie łowczym powiatowym był Józef Grabowski zatrudniony w starostwie powiatowym, w 1950 roku łowczym był ówczesny nadleśniczy nadleśnictwa Elbląg Borys Dubrowiecki. a podłowczymi Paweł Kosorałło i Jachowski (brak imienia). (…)”.
Na terenach wyzwolonych władzę przejmowała polska administracja Zaczęli przybywać pierwsi osadnicy z różnych regionów kraju i zagranicy. Repatrianci z terenów wschodnich byłej II Rzeczpospolitej, a także reemigranci z Europy Zachodniej. Wśród przybyłych byli też myśliwi. To oni zaczęli organizować Polski Związek Łowiecki i jego struktury. Okres lat 1945 – 1950, to poznawanie terenów polowań i zakładanie pierwszych kół łowieckich.
W monografii pt. „Ćwierćwiecze Elbląskiej Wojewódzkiej Organizacji Łowieckiej 1975 – 1999” Michał Baraniak pisze: „W tym kłębowisku ludzkim byli też tacy, dla których jedynym celem dostania się do Polskiego Związku Łowieckiego było zalegalizowanie uprawianego kłusownictwa lub legalne zdobywanie mięsa w trudnym okresie aprowizacyjnym. Z balastem tym walczyć musieli myśliwi – działacze Związku. Szereg ludzi skrzywdzono, nie wydając im pozwolenia na broń myśliwską, przyczepiając im etykietki „wroga klasowego” , „kułaka” lub „niepewnego politycznie”.
Na terenie Starego Dzierzgonia już w 1945 roku, osadnik wojskowy Franciszek Szymborski pełnił funkcję łowczego gminnego. Na początku 1946 roku Józef Grabowski, Jan Stankiewicz, Henryk Brodowski, Mościcki (brak imienia) i Michał Janiszewski utworzyli Koło Łowieckie w Elblągu, którego głównym celem był wybór delegata na Walne Zgromadzenie PZŁ. Odbyło się ono 26 czerwca 1946 roku. Już rok później w 1947 koło przestało istnieć. Nie pozostała żadna dokumentacja po tym kole. Pozostały jedynie pieczątki.
Trzeba zaznaczyć, że koło te nie było kołem w dzisiejszym rozumieniu łowiectwa. Myśliwi nie posiadali broni myśliwskiej i nie dzierżawili obwodów łowieckich. Stanowili terenowe zaplecze dla organizującej się Naczelnej Rady Łowieckiej i Łowczego Wojewódzkiego.
Pierwsze koła łowieckie powstawały głównie przy wojsku i milicji. Koła cywilne wywodziły się z członków sekcji myśliwsko – strzeleckich klubów sportowych „Gwardia” (1948) i ZKS „Stal” Zamech (1949), np. Koło Łowieckie „Dzik” w Malborku (1945 r.) istniejące najpierw jako sekcja strzelecko – myśliwska oraz pierwsze koło cywilne, Koło Łowieckie „Knieja” w Kwidzynie (1945 r.), następnie powstałe w 1947 roku Koło Łowieckie „Rogacz” w Elblągu oraz założone w 1949 roku Koło Łowieckie nr 1 w Elblągu. W tymże, 1949 roku, powstały jeszcze Wojskowe Koło Łowieckie „Żubr” nr 242 oraz Wojskowe Koło Łowieckie „Odyniec” nr 237. Trzeba zaznaczyć, że w tamtych latach działał niezależny od PZŁ Wojskowy Związek Łowiecki. Cywilne koła faktyczną działalność mogły prowadzić dopiero od 1954 roku po ukazaniu się dekretu Prezydenta Rzeczpospolitej o prawie łowieckim i wejściu w życie statutu PZŁ w 1953 roku. Podzielono wtedy kraj na obwody łowieckie, koła uzyskały osobowość prawną, prawo do dzierżawienia obwodów łowieckich. Rozpoczął się okres działalności łowieckiej respektującej wymagania prawa łowieckiego. Wszyscy myśliwi musieli zostać członkami PZŁ. W miejsce istniejących dotąd stowarzyszeń łowieckich wprowadzono koła łowieckie. W skład PZŁ wcielony został Wojskowy Związek Łowiecki, który jako szeregowe koło łowieckie zobowiązany został do przestrzegania zarządzeń naczelnych władz i organów Polskiego Związku Łowieckiego.
W tamtych latach nie przywiązywano zbytniej wagi do dokumentowania struktur organizacyjnych. Kronika XXX – lecia WKŁ „Odyniec” w Elblągu podaje, że w 1946 roku powstała Powiatowa Rada Łowiecka w Elblągu w składzie: przewodniczący – kol. Orzechowski (imię nieznane), sekretarz – kol. Michał Janiszewski i łowczy powiatowy – kol. Józef Grabowski. W owym czasie łowczych powiatowych powoływał łowczy wojewódzki. Istnieje w dokumentach potwierdzenie odnośnie kol. Józefa Grabowskiego.
Statut PZŁ z 1 maja 1953 roku zlikwidował Powiatowe Rady Łowieckie, które dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy o ochronie zwierząt łownych, prawie łowieckim z 17 czerwca 1959 roku, ponownie powołano. W 1959 r. w Elblągu została wybrana nowa Powiatowa Rada Łowiecka. Łowczym Powiatowym zostaje nadal kol. Michał Janiszewski (Łowczy Powiatowy w latach 1947 – 1960). W 1960 roku zastąpił go na tej funkcji ppłk Roman Peciak z WKŁ „Odyniec” W 1961 r. Łowczym Powiatowym wybrano kol. Juliana Jarosza z KŁ. Nr 1, zastąpił go w 1962 r. płk Władysław Krukierek z WKŁ „Odyniec”. Nie jest znany pełen skład Powiatowej Rady Łowieckiej w latach 1959 – 1961. Istnieje pierwszy dokument z 1962 roku, który podaje pierwszy, pełny skład Powiatowej Rady Łowieckiej w Elblągu: przewodniczący – kol. Władysław Krukierek, wiceprzewodniczący – kol. Jan Sokołowski, członek – kol. Edward Kot, członek – kol. Michał Janiszewski, członek – kol. Tadeusz Haliniak.
Od 1963 roku nastąpiła stabilizacja na funkcji Łowczego Powiatowego. Pełnił ją do 1969 roku kol. Stefan Rusin z KŁ nr 1. Po powołaniu na kierownika OHZ PZŁ w Pelplinie zastąpił go kol. Antoni Sułkowski z KŁ „Rogacz”. W 1972 r. Łowczym Powiatowym został kol. Mieczysław Ciesielski, ówczesny prezes KŁ „Odyniec”, który pełnił tę funkcję do 1975 roku.
Po podziale administracyjnym kraju na 49 województw, w latach 1975 – 1999, istniało województwo elbląskie, utworzone z powiatów: Nowy Dwór Gdański, Malbork, Sztum, Kwidzyn, Pasłęk, Braniewo, Orneta. Odpowiednio do tego podziału w dniu 24 kwietnia 1975 r. odbył się w Elblągu Zwyczajny Wojewódzki Zjazd Delegatów PZŁ, który powołał Wojewódzką Radę Łowiecką w Elblągu, zrzeszającą 26 kół łowieckich. Nowy podział administracyjny kraju z 1975 r. spowodował konieczność dostosowania tych struktur. Zgodnie z Uchwałą Naczelnej Rady Łowieckiej w dniu 24 kwietnia 1975 r. zwołano Zwyczajny Wojewódzki Zjazd Delegatów PZŁ w Elblągu. Przewodniczącym zjazdu został kol. Stanisław Łaga, zastępcą kol. Mieczysław Ciesielski, sekretarzem kol. Zygmunt Rozmiarek, członkami: kol. kol. Aftyka, Gniado, Gumieluk, Kopczyński, Krajewski, Lewiński, Piechota, Palecki, Sroka i Śmielak. W zjeździe brało udział 43 delegatów z 26 kół łowieckich z powiatów: Braniewo, Elbląg, Kwidzyn, Nowy Dwór Gdański, Malbork, Pasłęk, Susz, Sztum.
Wybrano pierwszą Wojewódzką Radę Łowiecką na lata 1976 – 1981 w składzie: kol. kol. prezes – Mieczysław Ciesielski, wiceprezes – Zenon Kopczyński, sekretarz – Władysław Żak, członkowie: Józef Czapla, Jerzy Iwanow, Witaliusz Parafianowicz, Mieczysław Ferenc, Bronisław Radomski, Jan Sokołowski, Kazimierz Strzała, Stanisław Pankala, Stefan Śmirski, Kazimierz Kraszewski, Józef Chruścielski, Michał Janiszewski, Julian Jarosz, Kazimierz Piasecki, Tadeusz Rudziński. Wybrano też delegatów na zjazd krajowy w osobach: kol. kol. Mieczysława Ciesielskiego, Romana Lewińskiego, Władysława Żaka.
Na posiedzeniu WRŁ w dniu 28 listopada 1978 r. kol. Stanisław Pankala, z KŁ „Bóbr” w Pasłęku, zgłosił wniosek o ufundowanie sztandaru dla Wojewódzkiej Rady. Akt przekazania sztandaru z okazji 60-lecia PZŁ nosi datę 6 sierpnia1983 r.
Organy wykonawcze Wojewódzkiej Rady Łowieckiej pierwszej kadencji:
Zarząd Wojewódzki: kol. kol. Roman Lewiński – przewodniczący, Józef Czapla – I zastępca przewodniczącego, Eugeniusz Sopel – II zastępca przewodniczącego, Zygmunt Rozmiarek – skarbnik, Stanisław Łaga – sekretarz.
Wojewódzki Sąd Łowiecki: – kol. kol. Kazimierz Strzała – prezes, Julian Jarosz – rzecznik dyscyplinarny, Tadeusz Charkiewicz – rzecznik dyscyplinarny, Jan Sokołowski – przewodniczący składu orzekającego, Walenty Włodarkiewicz – przewodniczący składu orzekającego, członkowie sądu: Mirosław Czaja, Apolinary Stańkowski, Antoni Rościszewski, Mieczysław Piotrowski.
Przewodniczący komisji problemowych: Szkoleniowa – kol. Stanisław Łaga, Hodowlana – kol. Henryk Diffenbach, Propagandy – kol. Marian Zdziech, Komisja Upowszechniania Psa Myśliwskiego – kol. Michał Janiszewski.
Komisja Rewizyjna: – kol. kol. Bronisław Radomski – przewodniczący, Stefan Śmirski – zastępca przewodniczącego, członkowie: Jerzy Józefiak, Józef Różański, Władysław Lewandowski, Henryk Wadowski, Kazimierz Gawron.
Drugi Wojewódzki Zjazd Delegatów odbył się w Elblągu w dniu 14 czerwca 1981 roku i wybrał Wojewódzką Radę Łowiecką – II kadencji – na lata 1981-1986, w składzie: kol. kol. Kazimierz Strzała, Zygmunt Rozmiarek, Zenon Gruszkiewicz, Józef Chruścielski, Kazimierz Gawron, Andrzej Matula, Zdzisław Rutkowski, Tadeusz Rudziński, Władysław Ochryniuk, Włodzimierz Jackowski, Stanisław Pankala, Jerzy Józefiak, Leszek Lubowiecki, Tadeusz Lubera, Janusz Badecki, Stanisław Łaga, Władysław Dubacki, Władysław Żak, Mieczysław Ciesielski, Roman Lewiński.
Na swym pierwszym posiedzeniu Rada wybrała prezydium w składzie:
a) Prezes WRŁ – kol. Jerzy Józefiak,
b) Wiceprezes – kol. Kazimierz Strzała,
c) Sekretarz – kol. Władysław Ochryniuk.
Na posiedzeniu w dniu 24 czerwca 1981 r. Wojewódzka Rada Łowiecka II kadencjiw Elblągu powołała Zarząd Wojewódzki, Wojewódzki Sąd Łowiecki, Wojewódzką Komisję Rewizyjną oraz komisje problemowe.
Składy organów wykonawczych rady były następujące:
Zarząd Wojewódzki PZŁ:
a) Przewodniczący/łowczy wojewódzki – kol. Roman Lewiński,
b) I zastępca – kol. Zygmunt Rozmiarek,
c) II zastępca – kol. Tadeusz Rudziński,
d) Sekretarz – kol. Stanisław Łaga,
e) Skarbnik – kol. Eugeniusz Sopel.
Wojewódzka Komisja Rewizyjna: kol. kol. Władysław Żak – przewodniczący, członkowie: Kazimierz Gawron, Kazimierz Gniado, Mieczysław Ciesielski, Józef Czapla.
Wojewódzki Sąd Łowiecki: kol. kol. Kazimierz Strzała – prezes, Julian Jarosz – rzecznik dyscyplinarny, Eugeniusz Sopel i Henryk Diffenbach z-cy rzecznika, Kazimierz Nowacki i Mieczysław Piotrowski – przewodniczący kompletu orzekających.
Przewodniczący komisji problemowych: Szkoleniowej – kol. Stanisław Łaga, Strzeleckiej – kol. Zdzisław Rutkowski, Hodowlanej – kol. Stanisław Pankala, Propagandy – kol. Janusz Badecki, Komisja Upowszechniania Psa Myśliwskiego – kol. Stefan Miesojed.
Trzeci Wojewódzki Zjazd Delegatów PZŁ obradował w Elblągu w dniu 21 czerwca 1986 roku. Wybrano Wojewódzką Radę Łowiecką III kadencji na lata 1986 – 1990, w składzie:
a) Prezes WRŁ – kol. Mieczysław Ciesielski,
b) Wiceprezes – kol. Zdzisław Rutkowski,
c) Sekretarz – kol. Stanisław Łaga,
d) Członkowie: kol. kol. Władysław Dubacki, Gabriel Głuch, Jerzy Iwanow, Jerzy Józefiak, Tadeusz Lubera, Tadeusz Ośko, Alojzy Pelowski, Stefan Śmirski, Władysław Sroczyński, Kazimierz Strzała, Jerzy Turowski, Adam Waluś, Zofia Lachowicz, Edmund Orzechowski, Eugeniusz Owsiannik.
Zarząd Wojewódzki:
a) Przewodniczący/łowczy wojewódzki – kol. Roman Lewiński,
b) I zastępca – kol. Zygmunt Rozmiarek,
c) II zastępca – kol. Tadeusz Rudziński,
d) Sekretarz – kol. Wieńczyśław Tylkowski,
e) Skarbnik – kol. Marian Prykowski.
Wojewódzka Komisja Rewizyjna: kol. Władysław Żak – przewodniczący.
Wojewódzki Sąd Łowiecki: kol. kol. Kazimierz Strzała – przewodniczący, Juliusz Jarosz – rzecznik dyscyplinarny oraz przewodniczący składów orzekających: Ryszard Pięta, Kazimierz Nowacki, Antoni Rościszewski, Stefan Śmirski.
Przewodniczący komisji problemowych: – Propagandy – kol. Władysław Dubacki, Hodowlanej – kol. Stanisław Pankala, Ochrony Środowiska – kol. Alfred Zienkiewicz; Komisjii Wyceny Poroży – kol. Roman Lewiński.
Czwarty Wojewódzki Zjazd Delegatów PZŁ obradował w dniu 15 września 1990 r. Wybrano Wojewódzką Radę Łowiecką IV kadencji na lata 1990 – 1995 w składzie:
a) Prezes – kol. Zdzisław Rutkowski,
b) Wiceprezes – kol. Józef Hryniewicz,
c) Sekretarz – kol. Stanisław Łaga,
d) Członkowie: kol. kol. Mieczysław Ciesielski, Jerzy Józefiak, Zygfryd Mielnik, Stefan Miesojed, Stanisław Pankala, Ryszard Romanowicz, Kazimierz Resczyński, Władysław Sroczyński, Kazimierz Strzała, Bohdan Szczepan, Władysław Żak, Zbigniew Krzepki, Roman Kulpa, Henryk Murzyński, Stanisław Śląski, Walenty Włodarkiewicz.
Zarząd Wojewódzki:
a) Przewodniczący/łowczy wojewódzki – kol. Zygmunt Rozmiarek,
b) I zastępca – kol. Wieńczysław Tylkowski,
c) II zastępca – kol. Tadeusz Rudziński,
d) Sekretarz – kol. Marian Prykowski,
e) Skarbnik – Julian Waliński.
Wojewódzka Komisja Rewizyjna: kol. Kazimierz Gawron – przewodniczący.
Sąd Łowiecki: kol. kol. Kazimierz Strzała – przewodniczący, Leszek Abramowicz – wiceprzewodniczący,
Przewodniczący komisji problemowych: Szkoleniowej – kol. Stanisław Łaga; Strzeleckiej – kol. Ryszard Oponiak, Kynologicznej – kol. Eugeniusz Owsianik, Propagandy – kol. Władysław Dubacki, Hodowlanej – kol. Zygfryd Mielnik.
Piąty Wojewódzki Zjazd Delegatów PZŁ obradował w Elblągu w dniu 7 października 1995 r. Wybrano Wojewódzką Radę Łowiecką V Kadencji na lata 1995 – 2000 w składzie:
a) Prezes – kol. Zdzisław Rutkowski,
b) Wiceprezes – kol. Józef Hryniewicz,
c) Sekretarz – kol. Henryk Szkutnik,
d) Członkowie: kol. kol. Adolf Grynicz, Jerzy Józefiak, Włodzimierz Kunc, Eugeniusz Owsianik, Jerzy Przybylski, Kazimierz Reszczyński, Brunon Sarnowski, Kazimierz Strzała, Bohdan Szczepan, Kazimierz Wielebski, Ryszard Wodniak, Wacław Bloch, Tadeusz Lubera, Zygmunt Smoliński, Henryk Wesołowski, Wojciech Wyganowski.
Zarząd Wojewódzki:
a) Przewodniczący/łowczy wojewódzki – kol. Wieńczysław Tylkowski,
b) Z-ca przewodniczącego – kol. Tadeusz Rudziński,
c) Z-ca przewodniczącego – kol. Marian Prykowski,
d) Sekretarz – kol. Wiesław Podsiadł,
e) Skarbnik – kol. Kazimierz Olechnowicz.
Wojewódzka Komisja Rewizyjna: przewodniczący: kol. Zygmunt Rozmiarek.
Sąd Łowiecki kol. kol. Leszek Abramowicz – przewodniczący, Walenty Włodarkiewicz – z-ca przewodniczącego.
Rzecznik dyscyplinarny – Edmund Piniecki.
Przewodniczący komisji problemowych: Hodowlana i Ochrony Środowiska – kol. Ryszard Romanowicz, Strzelecka – Czesław Dębski, Propagandy, Etyki i Tradycji Łowieckich – kol. Mieczysław Abraszek; Szkoleniowa – kol. Stanisław Łaga, Kynologiczna – kol. Henryk Klebba, Wyceny Trofeów Łowieckich – kol. Kazimierz Strzała.
Rada tej kadencji w 1998 r. ustanawia Medal za Zasługi dla Łowiectwa Województwa Elbląskiego.
Medal Za Zasługi Dla Łowiectwa Województwa Elbląskiego
(awers i rewers)
Medalem Za Zasługi Dla Łowiectwa Województwa Elbląskiego, ustanowionym przez Wojewódzką Radę Łowiecką w Elblągu w dniu 19 grudnia 1997 r., w liczbie 152 egzemplarzy odznaczono, w latach 1998 – 1999, 138 kolegów myśliwych, 13 instytucji i osób spoza PZŁ. W 1999 roku, po reformie w strukturach PZŁ i powstaniu Elbląskiej Okręgowej Rady Łowieckiej, medal przestano przyznawać. Poniżej w formacie PDF zamieszczono listę odznaczonych.
W dniu 10 kwietnia 1999 r. ówczesny ordynariusz diecezji elbląskiej ks. bp Andrzej Śliwiński dokonał poświęcenia ołtarza św. Huberta, ufundowanego przez myśliwych naszego województwa, w kościele p.w. Miłosierdzia Bożego w Elblągu. W ceremonii uczestniczył prezes NRŁ – dr Ireneusz Michaś.
Po likwidacji poprzedniego podziału na województwa, zgodnie z Uchwałą Naczelnej Rady Łowieckiej, zwołano w dniu 15 września 2000 r. Nadzwyczajny Zjazd Delegatów PZŁ i powołano Elbląską Okręgową Radę Łowiecką. EORŁ pierwszej kadencji (lata 2000-2005), działała w składzie:
a) prezes – kol. Zdzisław Rutkowski,
b) zastępca prezesa – kol. Józef Hryniewicz,
c) sekretarz – kol. Henryk Szkutnik.
Członkowie EORŁ: kol.kol. Roman Giedrys, Julian Grzanko, Jan Hryniewicz, Jerzy Józefiak, Jan Kantypowicz, Andrzej Kutkiewicz, Mirosław Molski, Zenon Okoński, Edward Rublewski, Tadeusz Sienkiewicz, Kazimierz Strzała, Bolesław Szatrański.
Wybrano delegatów na Zjazd Krajowy PZŁ, który odbył się 9 grudnia 2000 r. Zostali nimi kol.kol. Zdzisław Rutkowski, Józef Hryniewicz, Wieńczysław Tylkowski.
EORŁ w dniu 25.10.2000 r. powołała organa:
Zarząd Okręgowy:
a) przewodniczący/łowczy okręgowy – kol. Wieńczysław Tylkowski,
b) z-ca przewodniczącego – kol. Tadeusz Rudziński,
c) z-ca przewodniczącego – kol. Marian Prykowski,
d) sekretarz – kol. Wiesław Podsiadły,
e) skarbnik – kol. Kazimierz Olechnowicz.
Okręgowa Komisja Rewizyjna: przewodniczący – kol. Maciej Szczekutek, członkowie: kol.kol. Zygmunt Rozmiarek, Zygmunt Smoliński, Tadeusz Rzeźnicki, Kazimierz Leszczyński, Michał Król, Stanisław Mikołajów.
Okręgowy Sąd Łowiecki: kol. Leszek Abramowicz – prezes, sekretarz – kol. Agnieszka Czerwińska – przewodniczący składów orzekających: kol.kol. Stanisław Stankiewicz, Zdzisław Zalewski.
Zespół okręgowego rzecznika dyscyplinarnego: kol. Marek Jarosz – okręgowy rzecznik dyscyplinarny, z – cy: kol.kol. Ryszard Adamowski, Józef Luber, Zbigniew Perłowski.
Komisja szkoleniowa: kol. Stanisław Łaga – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Kazimierz Strzała, Henryk Szkutnik, Marian Prykowski, Wieńczysław Tylkowski.
Komisja strzelecka: kol. Andrzej Kutkiewicz – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Jacek Dorosz, Adam Filipczak, Stanisław Górka, Jan Kuriata, Tomasz Łopata, Marek Goerick, Ryszard Onopiak.
Komisja hodowlana i ochrony środowiska: kol. Jan Hryniewicz – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Andrzej Gawron, Stanisław Czajka, Henryk Klebba, Włodzimierz Jackowski, Marian Przybyła, Ryszard Romanowicz, Mariusz Dudka, Mieczysław Nowak.
Komisja kynologiczna: kol. Jan Janiszewski – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Stefan Miesojed, Tadeusz Polakowski, Andrzej Mularczyk, Marek Kubiak, Andrzej Skalski.
Komisja etyki, tradycji i zwyczajów łowieckich (od 2005 r. uchwałą Elbląskiej Okręgowej Rady Łowieckiej zmieniono nazwę tej komisji na Komisja Kultury) w składzie: kol. Bolesław Szatrański – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Michał Baraniak, Stanisław Łaga, Andrzej Czapliński, Leszek Parus, Stanisław Orłowski, Adam Walczyński, Zbigniew Zwolenkiewicz, Jan Łaszkiewicz.
Komisja wyceny trofeów wg reguł CIC: kol. Zdzisław Rutkowski – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Kazimierz Strzała, Stanisław Łaga, Tadeusz Rudziński, Henryk Szkutnik, Wieńczysław Tylkowski.
Okręgowy zespół ds. odznaczeń łowieckich: kol. Jerzy Józefiak – przewodniczący, członkowie: kol.kol. Tadeusz Rudziński, Józef Skowron, Kazimierz Gawron, Stefan Śmirski.
Dnia 13 maja 2005 r. odbył się II Okręgowy Zjazd Delegatów PZŁ w Elblągu. Zjazd powołał Elbląską Okręgową Radę Łowiecką (drugiej kadencji), na lata 2005 – 2010.
Skład EORŁ przedstawiał się następująco:
a) prezes – kol. Zdzisław Rutkowski,
b) wiceprezes – kol. Józef Hryniewicz,
c) sekretarz – kol. Henryk Szkutnik.
Członkowie: kol.kol. Jan Bobek, Mariusz Dudka, Jan Hryniewicz, Jerzy Józefiak, Jan Kantypowicz, Andrzej Kutkiewicz, Roman Markowicz, Mirosław Molski, Edward Rublewski, Zbigniew Trzaska, Adam Walczyński.
jazd wybrał następujących kolegów na delegatów na XXI Zjazd Krajowy PZŁ w dniu 2.07.2005 r.: kol.kol. Józefa Hryniewicza, Jerzego Józefiaka, Zdzisława Rutkowskiego, Wieńczysława Tylkowskiego. Na członka Naczelnej Rady Łowieckiej wybrano Zdzisława Rutkowskiego, a Józefa Hryniewicza – na zastępcę członka NRŁ.
Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka na posiedzeniu w dniu 22 czerwca 2005 r. powołała organy wykonawcze i komisje problemowe w składzie:
Zarząd Okręgowy:
a) przewodniczący/łowczy okręgowy – kol. Wieńczysław Tylkowski,
b) z-ca przewodniczącego – kol. Tadeusz Rudziński,
c) sekretarz – kol. Wiesław Podsiadły.
Członkowie Zarządu: kol.kol. Kazimierz Olechnowicz, Marian Przybyła.
Okręgowa Komisja Rewizyjna: przewodniczący – kol. Maciej Szczekutek, sekretarz – kol. Tadeusz Rzeźnicki, członkowie: kol.kol. Lech Gaworek, Julian Grzanko, Stanisław Kozłowski, Michał Król, Stanisław Mikołajów.
Okręgowy Sąd PZŁ: prezes kol. Leszek Abramowicz, sekretarz – kol. Elżbieta Poleszuk, członkowie składów orzekających: kol.kol. Marek Nawrocki, Stanisław Stankiewicz, Roman Bursa, Piotr Kubera, Grzegorz Mądry, Józef Skowron.
Zespół Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego: okręgowy rzecznik dyscyplinarny – kol. Marek Jarosz, z-ca okręgowego rzecznika dyscyplinarnego – kol. Józef Luber.
Komisja hodowlana i ochrony środowiska: przewodniczący – kol. Jan Hryniewicz, sekretarz – kol. Mariusz Dudka, członkowie – kol.kol. Jan Bobek, Marek Kutiak Stanisław Orłowski Edward Pelowski, Jerzy Rybarczyk Andrzej Skalski.
Komisja strzelecka: przewodniczący – kol. Andrzej Kutkiewicz, sekretarz – kol. Jacek Dorosz, członkowie: kol.kol. Jacek Borowiak, Mirosław Domański, Marek Goerick, Stanisław Górka, Henryk Klebba, Ryszard Onopiak, Arkadiusz Ostrowski.
Komisja kynologiczna: przewodniczący – kol. Jan Janiszewski, sekretarz – kol. Tomasz Staszewski, członkowie – kol. Hubert Janiuk, Stefan Miesojed, Tadeusz Polakowski, Marianna Pietrzak, Krzysztof Utrysko.
Komisja Kultury Łowieckiej: przewodniczący – kol. Bolesław Szatrański, sekretarz – kol. Piotr Cegiel, członkowie: kol.kol. Andrzej Czapliński, Stanisław Łaga, Andrzej Mularczyk, Leszek Parus, Zbigniew Zwolenkiewicz, Zygmunt Smoliński, Jerzy Przybylski.
Komisja wyceny medalowej trofeów łowieckich: przewodniczący – kol. Kazimierz Strzała, sekretarz – Wiesław Podsiadły, członkowie – Tadeusz Rudziński, Zdzisław Rutkowski, Henryk Szkutnik, Wieńczysław Tylkowski.
Komisja ds. opiniowania wniosków o nadanie odznaczeń łowieckich: przewodniczący – Jerzy Józefiak, sekretarz – Tadeusz Rudziński, członkowie- Józef Skowron, Wieńczysław Tylkowski.
W 2008 r. Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka ustanawia Medal za Zasługi Dla Łowiectwa Elbląskiego Okręgu PZŁ.
Awers i rewers medalu
16 lipca 2010 r. odbył się III Okręgowy Zjazd Delegatów PZŁ w Elblągu. Zjazd powołał Elbląską Okręgową Radę Łowiecką (trzeciej kadencji), na lata 2010 – 2015.
Zjazd wybrał Elbląską Okręgową Radę łowiecką w skłdzie:
a) prezes – kol. dr Józef Hryniewicz
b) wiceprezes – kol. Zdzisław Rutkowski
c) sekretarz – kol. Jan Kantypowicz.
Członkowie: kol.kol. Jan Bobek – KŁ. „Ponowa” w Braniewie, Jan Hryniewicz – KŁ. „Mewa” w Braniewie, Stanisław Kozłowski – KŁ. Daniel” w Kwidzynie, Andrzej Kutkiewicz – KŁ. „Jenot” w Pasłęku, Roman Kulpa – KŁ. „Knieja” w Starym Dzierzgoniu, Tomasz Łopata – KŁ. „Szarak” w Malborku, Roman Markowicz – KŁ. „Darz Bór” w Sztumie, Mirosław Molski – KŁ. „Ogar” w Gdańsku, Brunon Sarnowski – KŁ. „Bażant” w Malborku, Tadeusz Sienkiewicz – KŁ. „Szron” w Olsztynie, Bolesław Szatrański – KŁ. „Ponowa” w Elblągu oraz Waldemar Kondracki – KŁ. „Bizon” w Brokowie.
Wystąpienie nowego prezesa EORŁ kol. dr Józefa Hryniewicza
Członkiem Naczelnej Rady Łowieckiej zostali: kol. Józef Hryniewicz i kol. Zdzisław Rutkowski.
Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka na posiedzeniu w dniu 16 sierpnia 2010 r. powołała okręgowe organa wykonawcze, kontrolne i postępowania dyscyplinarnego oraz komisje problemowe w składach:
W 2012 r. Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka pomniejszyła się o kol. Brunona Sarnowskiego, który odszedł do Krainy Wiecznych Łowów.
Zarząd Okręgowy PZŁ
Przewodniczący/Łowczy Okręgowy – kol. Wieńczysław Tylkowski – KŁ. „Odyniec” w Elblągu,
Zastępca Przewodniczącego – kol. Wiesław Podsiadły – KŁ. „Żuławy” – w Nowym Dworze,
Sekretarz – kol. Marek Goerick – K.Ł. „Mewa” w Braniewie,
Członkowie Zarządu kol.kol.: Marian Przybyła – K.Ł. „Rogacz” w Malborku, Zbigniew Trzaska – K.Ł. „Cyranka” w Sztumie.
Przewodniczący Zarządu Okręgowego, Łowczy Okręgowy kol. Wieńczysław Tylkowski
Okręgowa Komisja Rewizyjna
Przewodniczący – kol. Maciej Szczekutek – KŁ. „Oręż” w Braniewie,
Sekretarz – kol. Tadeusz Rzewnicki – KŁ. „Bóbr” w Pasłęku,
Członkowie kol.kol.: Lech Gaworek – KŁ. nr 1 w Elblągu, Julian Grzanko – KŁ. „Szarak” w Malborku, Michał Król – KŁ. „Czajka” w Ornecie, Stanisław Mikołajków – KŁ. „Łabędź” w Iławie, Marek Wojtynowski – KŁ. „Knieja” w Kwidzynie.
Okręgowy Sąd Łowiecki
Prezes Sądu – kol. Marek Nawrocki – KŁ. „Łoś” w Elblągu,
Sekretarz – Elżbieta Poleszuk – ZO PZŁ w Elblągu,
Sędziowie orzekający kol.kol.: Stanisław Stankiewicz – KŁ. „Łoś” w Elblągu, Jarosław Borzeszkowsxki – KŁ. „Knieja” w Kwidzynie, Henryk Biedulski – KŁ. „Łoś” w Elblągu, Adam Borowiecki – KŁ. „Odyniec” w Elblągu, Roman Bursa – KŁ. „Oręż” w Braniewie, Grzegorz Mądry – KŁ. „Dzik” w Ornecie.
Zespół Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego
Okręgowy Rzecznik Dyscyplinarny – kol. Marek Jarosz – KŁ. nr 1 w Elblągu,
Z-ca Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego – kol. Józef Luber – KŁ. „Rogacz” w Elblągu.
W 2014 r. powołano nowy skład. Okręgowy Rzecznik Dyscyplinarny i Zastępcy Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego powołani przez Elbląską Okręgową Radę Łowiecką dnia 7 maja 2014 r.
Komisja Hodowlana
Przewodniczący – kol. Jan Hryniewicz – KŁ. „Mewa” w Braniewie,
Przewodniczący Komisji kol. Jan Hryniewicz
Członkowie kol.kol.: Wojciech Cieślak – KŁ. „Dzik” w Malborku, Jerzy Hodara – KŁ. „Lis” w Ostródzie, Grzegorz Orłowski – KŁ. „Bóbr” w Pasłęku, Jan Staniszewski – KŁ. „Mewa” w Braniewie, Jan Szcześniak – KŁ. „Odyniec” w Kwidzynie, Zbigniew Żarczyński – KŁ. „Żuławy” w Nowym Dworze Gdańskim.
Komisja Kultury
Przewodniczący – kol. Andrzej Czapliński – KŁ. „Knieja” w Starym Dzierzgoniu,
Kol. A. Czapliński – przewodniczący Komisji Kultury
Członkowie kol.kol.: Dorota Hryniewicz – KŁ. „Mewa” w Braniewie, Wacław Giecewicz – KŁ. „Cyranka” w Sztumie, Andrzej Mularczyk – KŁ. „Knieja” w Kwidzynie, Leszek Parus KŁ. „Knieja” w Kwidzynie, Dariusz Rubinowski – KŁ. „Żuławy” w Nowym Dworze Gdańskim, Tomasz Sielicki – KŁ. „Dzik” w Braniewie, Bolesław Szatrański – KŁ. „Ponowa” w Elblągu
Komisja Kultury EORŁ w 2011 r. powiększyła się o kol. Pawła Korenia z KŁ. „Ponowa” w Braniewie, a w 2013 r. o kol. Marcina Jaszewskiego z WKŁ. „Żubr” w Elblągu i Ryszarda Hołowińskiego z WKŁ. „Odyniec” w Elblągu.
W 2013 r. Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka, na wniosek Komisji Kultury EORŁ, uchwaliła Ceremoniał Nadawania i Wręczania Honorowych Kordelasów.
Począwszy od 2007 roku w Elbląskim Okręgu PZŁ zaczęto w kołach nadawać Honorowe Kordelasy. Zwyczaj ten zapoczątkowało KŁ. „Cyranka” w Sztumie. W 2014 r. już 12 kół łowieckich wprowadziło ten zwyczaj u siebie.
W 2011 r. wspólnie z Zarządami Okręgowymi w Olsztynie, Łomży, Suwałkach i Białymstoku wydaliśmy Monografię „Północno – Wschodnia Kraina Łowiecka”.
Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego i Krajobrazu
Przewodniczący – kol. Jan Bobek – KŁ. „Ponowa” w Elblągu
Przewodniczący Komisji – kol. Jan Bobek,
Członkowie kol.kol.: Andrzej Fortuna – KŁ. „Niestowarzyszony”, Marek Gliszczyński – KŁ. „Odyniec” w Elblągu, Mirosław Molski – KŁ. Ogar” w Gdańsku, Zbigniew Zwolenkiewicz – KŁ. „Darz Bór” w Sztumie.
Komisja Strzelecka
Przewodniczący – kol. Arkadiusz Ostrowski – KŁ. „Mewa” w Braniewie,
Przewodniczący Komisji – kol. Arkadiusz Ostrowski
Członkowie kol.kol.: Adam Filipczak – KŁ. „Bóbr” w Pasłęku, Andrzej Kurzyński – KŁ. „Mewa” w Braniewie, Andrzej Kutkiewicz – KŁ. „Jenot” w Pasłęku, Radosław Nowak – KŁ. Odyniec” w Elblągu, Ryszard Onopiek – KŁ. „Łoś” w Elblągu, Toasz Prill – KŁ. „Bizon” w Brokowie, Dariusz Skibiak – KŁ. „Bóbr” w Pasłęku.
Komisja Kynologiczna
Przewodniczący – kol. Tomasz Janiuk – KŁ. „Knieja” w Kwidzynie,
Przewodniczący Komisji – kol. Tomasz Janiuk
Członkowie kol.kol.: Jan Janiszewski – KŁ. „Niestowarzyszony”, Hubert Janiuk – KŁ. „Bizon” w Brokowie, Łukasz Janiuk – KŁ. „Bizon” w Brokowie, Mirosław Marach – KŁ. „Szarak” w Malborku, Krzysztof Patalon – KŁ. „Niestowarzyszony”, Mariusz Szempliński – KŁ. „Oręż” w Braniewie, Krzysztof Utrysko – KŁ. „Odyniec” w Elblągu.
W 2013 r. z powodu rezygnacji kol. Tomasza Janiuka, Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka powołała nową Komisję Kynologiczną w składzie: przewodniczący Komisji Kynologicznej EORŁ – kol. Krzysztof Utrysko – KŁ. „Odyniec” w Elblągu. Członkowie kol.kol.: Mirosław Marach – KŁ. „Szarak” w Malborku, Krzysztof Patalon – „Niestowarzyszony”, Aleksander Rypczyński, Tomasz Kozioł, Andrzej Rynkowski – WKŁ „Żubr” w Elblągu, Stefan Miesojed, Zenon Ficak.
Kol. Krzysztof Utrysko – przewodniczący Komisji Kynologicznej EORŁ
Komisja Opiniowania Wniosków o Nadanie Odznaczeń Łowieckich
Przewodniczący – kol. Bolesław Szatrański – KŁ. „Ponowa” w Elblągu,
Przewodniczący Komisji Opiniowania Wniosków o Nadanie Odznaczeń Łowieckich
Członkowie kol. kol.: Józef Skowron – KŁ. „Żubr” w Elblągu, Wieńczysław Tylkowski – KŁ. „Odyniec” w Elblągu.
Na posiedzeniu Elbląskiej Okręgowej Rady Łowieckiej, uchwałą nr 30/2012, powołano nową Kapitułę Medalu Za Zasługi Dla Łowiectwa Elbląskiego Okręgu PZŁ. Kapitułę powołano na 5. letnią kadencję 2013 – 2018.
Kapituła Medalu Za Zasługi Dla Łowiectwa Elbląskiego Okręgu PZŁ
MISTRZ KAPITUŁY
Kol. Zdzisław Rutkowski – wiceprezes EORŁ, członek NRŁ
Kanclerz Kapituły – kol. Bolesław Szatrański z KŁ. „Ponowa” w Elbągu, Sekretarz Kapituły – kol. Jan Kantypowicz z WKŁ „Żubr” w Elblągu, członkowie Kapituły: kol. Wieńczysław Tylkowski z WKŁ „Odyniec” w Elblągu, kol. Roman Kulpa z KŁ. „Knieja” w Starym Dzierzgoniu i kol. Józef Skowron z WKŁ. „Żubr” w Elblągu.
Dnia 11 września 2013 r., zgodnie z § 30 pkt 1 Statutu Zrzeszenia, Zarząd Okręgowy PZŁ w Elblągu podjął uchwałę o wpisaniu Koła Łowieckiego Szron” w Pieniężnie do okręgowego rejestru kół łowieckich. Tym samym KŁ. „Szron” jest 28 kołem macierzystym naszego okręgu.
Okręgowe obchody Jubileuszu 90. lecia powstania PZŁ odbyły się 31 sierpnia 2013 r. w Elblągu. Uroczystości rozpoczęła Msza Hubertowska w Katedrze Diecezjalnej p.w. św. Mikołaja w Elblągu koncelebrowana przez ks. biskupa diecezji Jana Styrnę w obecności księży myśliwych, przy asyście pocztów sztandarowych kół łowieckich Elbląskiego Okręgu PZŁ, przy udziale gości honorowych i myśliwych, oprawiona muzyką myśliwską ZMM „Hubertus” z KŁ. „Cyranka” w Sztumie. Katedra była wypełniona myśliwymi. W ławach honorowych zasiedli znakomici goście: wielokrotny poseł na Sejm RP, minister środowiska w kilku rządach – Stanisław Żelichowski, członek Zarządu Głównego PZŁ prof. Zygmunt Jasiński, Członek Zarządu Województwa Warmińsko – Mazurskiego wicemarszałek Witold Wróblewski, prezes Okręgowej Rady Łowieckiej w Gdańsku kol. Marek Gorski, starości powiatów: Kwidzyn – Jerzy Godzik, Malbork – Mirosław Czapla, Sztum – Wojciech Cymerys, Braniewo – Krzysztof Kowalski, wiceprezes Mazurskiej Okręgowej Rady Łowieckiej kol. Feliks Czajkowski, dyrektorzy Regionalnych Dyrekcji Lasów Państwowych z Gdańska i Olsztyna – Zbigniew Kaczmarczyk i Paweł Artych, nadleśniczowie z Elbląga, Dobrocina, Ornety, Młynar, Susza i Zaporowa, wiceprezes Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Olsztynie Tadeusz Ratyński i wielu innych, zacnych gości. Oczywiście były nasze władze okręgowe z prezesem EORŁ kol. dr Józefem Hryniewiczem, wiceprezesem EORŁ kol. Zdzisławem Rutkowskim, łowczym okręgowym kol. Wieńczysławem Tylkowskim i przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego kol. Janem Kantypowiczem. We wnętrzach Galeri L w Elblągu odbyła się część oficjalna okręgowych obchodów Jubileuszu PZŁ. Prowadził ją łowczy okręgowy kol. Wieńczysław Tylkowski, a scenariusz skonstruowano jako mix wystąpień i przemówień z recytacją poezji w wykonaniu aktorów oraz wręczaniem odznaczeń łowieckich przeplatanych muzyką myśliwską.
W dniach 13 – 14 czerwca 2015 r. odbyły się na strzelnicy w Gołąbkach XV Mistrzostwa PZŁ w Strzelaniach Myśliwskich w Klasie Mistrzowskiej. I miejce indywidualnie zajął kol. Tomasz Prill z Elbląga z wynikiem 493/500 pkt. co jest Rekordem Polski wg nowych prawideł.
IV Okręgowy Zjazd Delegatów PZŁ zebrał się 10 lipca 2015 r. w Elblągu i wybrał Okręgowe Władze PZŁ IV kadencji na lata 2015 – 2020.
Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka: kol. Andrzej Kutkiewicz – KŁ. JENOT Pasłęk, kol. Stanisław Kozłowaki – KŁ. DANIEL Kwidzyn, kol. Andrzej Czapliński – KŁ. KNIEJA Stary Dzierzgoń, kol. Andrzej Fortuna – Niestowarzyszony, kol. Wojciech Cieślak – KŁ. DZIK Malbork, kol. Marcin Sarnowski – KŁ. BAŻANT Malbork, kol. Jan Kantypowicz – KŁ. ŻUBR Elbląg, kol. Tadeusz Sienkiewicz – KŁ. SZRON Pieniężno, kol. Sławomir Czapla – KŁ. ROGACZ Malbork, kol. Bolesław Szatrański – KŁ. PONOWA Malbork, kol. Grzegorz Orłowski – KŁ. BÓBR Pasłęk, kol. Markowicz Roman – KŁ. DARZ BÓR Sztum, kol. Dariusz Rubinowski – KŁ. ŻUŁAWY Nowy Dwór Gdański, kol. Przemysław SZkutnik – KŁ. MEWA Braniewo, kol. Jan Hryniewicz – KŁ. MEWA Braniewo.
Delegaci na Krajowy Zjazd Delegatów PZŁ;
kol. Wieńczysław Tylkowski – KŁ. ODYNIEC Elbląg,
kol. Zdzisław Rutkowski – KŁ. BÓBR Pasłęk,
kol. Jan Kantypowicz – KŁ. ŻUBR Elbląg,
kol. Marian Przybyła – KŁ. ROGACZ Malbork.
CzŁonek Naczelnej Rady Łowieckiej:
kol. Zdzisław Rutkowski – KŁ. BÓBR Pasłęk
Na posiedzeniu Elbląskiej Okręgowej Rady Łowieckiej dnia 12 sierpnia 2015 r. powołano uchwałą nr 3/2015:
Zarząd Okręgowy PZŁ w składzie.: zastępca przewodniczącego: kol. Wiesław Podsiadły – KŁ. „Żuławy” Nowy Dwór Gdański, sekretarz: kol. Marek Goerick – KŁ. „Mewa” Braniewo, członkowie, kol.kol.: Marian Przybyła – KŁ. „Rogacz” Malbork, Zbigniew Trzaska – KŁ. „Cyranka Sztum.
Okręgową Komisję Rewizyjną w składzie: przewodniczący: kol. Maciej Szczekutek, członkowie, kol.kol.: Lech Gaworek, Aleksandra Hoderna, Michał Król, Ignacy Mościcki, Aleksander Rybczyński, Leszek Zaremba.
Elbląska Okręgowa Rada Łowiecka powołuje uchwałą nr 4/2015 z dnia 12 sierpnia 2015 r., przewodniczących poszczególnych komisji problemowych oraz na członków komisji:
– Komisja Hodowlana
Przewodniczący: kol. Jerzy Chodara
Członkowie, kol.kol.: Waldemar Klatt, Andrzej Kozłowski, Jacek Krawczyński, Roman Kulpa, Henryk Połom, Franciszek Strzelecki, Wojciech Woch, Marek Wojtynowski
– Komisja Kynologiczna
Przewodniczący: kol. Krzysztof Utrysko
Członkowie, kol.kol.: Stefan Miesojed, Daniel Nowicki, Janusz Pokrątka, Andrzej Rynkowski, Artur Sowiński, Mariusz Szempliński
– Komisja Strzelecka
Przewodniczący: kol. Ryszard Onopiak
Członkowie, kol.kol.: Rafał Kapuściński, Piotr Niemiec, Marek Olkowski, Marcin Sarnowski, Dariusz Skibiak, Piotr Smoliński
– Komisja Kultury
Przewodniczący: kol. Andrzej Czapliński
Członkowie, kol.kol.: Krzysztof Bieniuk, Wacław Giecewicz, Ryszard Hołowiński, Dorota Hryniewicz, Paweł Koreń, Tadeusz Michalak, Andrzej Mularczyk, Tomasz Sielicki, Bolesław Szatrański. W trakcie kadencji dołączono nowych członków: Tomasza Kozłowskiego, Dariusza Kaczora oraz Czesława Błażewicza.– Komisja Opiniowania Wniosków o Nadanie Odznaczeń Łowieckich
Przewodniczący: kol. Bolesław Szatrański
Członkowie, kol.kol.: Roman Kulpa, Kazimierz Olechnowicz, Tadeusz Rudziński, Józef Skowron, Wieńczysław Tylkowski
Małymi krokami zbliża się koniec semestru letniego dla studentów Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy, Wydziału Zarządzania i Inżynierii w Malborku. 16 maja podsumowaniem zajęć z przedmiotu Ochrona Środowiska Naturalnego były zajęcia terenowe w obwodzie Wojskowego Koła Łowieckiego nr 259 BAŻANT z Malborka.
Wykładowca a zarazem członek Koła „Bażant” kol. Tomasz Kozłowski przeprowadził zajęcia w terenie podsumowując zajęcia audytoryjne. Studenci podzielili się na grupy i ruszyli w teren. Wykładowca podczas dwugodzinnego spaceru opowiadał o roślinności, ochronie przyrody na terenie Rezerwatu Parów Węgry oraz o roli myśliwych w gospodarce łowieckiej.
Podczas spaceru studenci mogli podziwiać wiosenną zieleń w lesie, na łąkach i polach. Omówione zostały liczne gatunki drzew, które występują w rezerwacie, między innymi: buki, dęby – najokazalsze mają ponad 400 lat i robią wrażenie, lipy, świerki, brzozy i modrzewie. „Parów Węgry” stanowi malowniczą dolinę erozyjną charakterystyczną dla krajobrazu Wysoczyny Pojezierza Iławskiego i Doliny dolnej Wisły, a występujące tu zbocza cechują się zmiennym nachyleniem (do 40%).
Podczas spaceru studenci napotkali również urządzenia łowieckie jak ambony, paśniki, lizawki, omówione zostało zagadnienie bytowania zwierząt łownych w środowisku naturalnym. Grupa studentów napotkała na swojej drodze, wiele tropów zwierząt, które zostały szczegółowo omówione przez wykładowcę.
Po zakończonych w minionym semestrze zajęciach audytoryjnych studenci mieli możliwość praktycznie tzw. ścieżką edukacyjną obserwować środowisko naturalne w praktyce. Po długim spacerze wszystkie grupy spotkały się na polanie Gospodarstwa Rolnego „Konpol”, dzięki współpracy Uczelni z WKŁ nr 259 BAŻANT i jak zawsze popierającego takie inicjatywy Prezesa Koła Marcina Sarnowskiego mogli odpocząć przy ognisku i skosztować upieczonych przez siebie kiełbasek. Mgr inż. Tomasz Kozłowski podsumował zajęcia terenowe – a studenci jednogłośnie stwierdzili, że były bardzo udane. Pogoda również dopisała i przyjemne z pożytecznym połączono na łonie natury. Co roku studenci biorą udział w zajęciach terenowych w obwodach Bażanta jesienią. W tym roku po raz pierwszy zainicjowano również wiosenne zajęcia w terenie.
Zajęcia audytoryjne połączone z zajęciami terenowymi są bardzo istotne, gdyż studenci nie tylko uczą się teorii, ale mogą nabytą wiedzę w murach Uczelni poprzeć praktycznymi zajęciami w środowisku naturalnym pięknego krajobrazu w szczególności w najpiękniejszym okresie kwitnącej wiosny.
Podczas posiedzenia Zarządu Okręgowego PZŁ w Elblągu, z udziałem przewodniczącego Komisji Hodowlanej EORŁ kol. Jerzego Chodary, dnia 11 maja br. dokonano podsumowania konkursu o tytuł „Lisiarz sezonu łowieckiego 2015/2016”.
Na podstawie danych zawartych w rocznych planach łowieckich ustalono, że w minionym sezonie łowieckim 2015/2016 na terenie Elbląskiego Okręgu PZŁ pozyskano 3119 drapieżników łownych – 2265 lisów, 461 jenotów i 393 norek amerykańskich.
LISIARZ SEZONU ŁOWIECKIEGO 2015/2016
Kategoria Koła łowieckie
1 miejsce – KŁ. „Zuławy Nowy Dwór Gdański”, które pozyskało 130 lisów, 91 jenotów i 102 norki amerykańskie.
2 miejsce – KŁ. „Oręż” w Braniewie, które pozyskało 90 lisów, 19 jenotów i 29 norek amerykańskich.
3 miejsce – KŁ. „Sowa” w Malborku, które pozyskało 80 lisów i 53 jenoty.
LISIARZ SEZONU ŁOWIECKIEGO 2015/2016
Kategoria indywidualna
1 miejsce – kol. Zygmunt Lacki z KŁ. „Sowa” w Malborku: 39 lisów i 10 jenotów.
2 miejsce – kol. Ryszard Kowal z KŁ. „Ponowa” w Elblągu: 30 lisów.
3 miejsce – kol. Andrzej Skalski z KŁ. Nr 1 w Elblągu: 25 lisów, 2 jenoty i 2 norki amerykańskie.
4 miejsce – kol. Wojciech Woch z KŁ. Sokół nr 7″ w Gdańsku: 10 lisów i 13 jenotów
5 miejsce – kol. Krzysztof Chojnacki z KŁ. „Sokół nr 7” w Gdańsku: 14 lisów, 3 jenoty i 1 norkę amerykańską.
Lisiarzy sezonu 2015/2016, czyli KŁ. „Żuławy Nowy Dwór Gdański” oraz kol. Zygmunta Lackiego postanowiono nagrodzić pucharami i dyplomami. Pozostałych wyróżnionych dyplomami oraz indywidualnie kulawkami z imienną dedykacją.
Wręczenie nagród nastąpi po zakończeniu zawodów strzeleckich „O puchar prezesa EORŁ” w Gołąbkach, dnia 11 czerwca br. o godz. 13:00.
Konkurs o tytuł Lisiarza Sezonu 2016/2017, na tych samych warunkach zostaje ogłoszony przez Zarząd Okręgowy PZŁ w Elblągu i Komisję Hodowlaną EORŁ w okresie od 1 czerwca 2016 r. do 31 marca 2017 r. Regulamin w zakładce „Druki do pobrania”.
W bieżącym roku Koło Łowieckie „Bóbr” w Pasłęku zaprosiło Szkołę Podstawową z Zielonki Pasłęckiej oraz Placówkę Opiekuńczo – Wychowawczą w Marwicy do udziału w dziewiątej edycji projektu aktywnej edukacji ekologicznej „Ożywić pola – Rok bażanta”.
Działaniom młodych ekologów patronuje KŁ. „Bóbr”, a z jego ramienia sekretarz koła kol. Grzegorz Orłowski i kol. Bartłomiej Stańczyk – pasjonat łowiectwa i survivalu, wychowawca Placówki Wychowawczo – Opiekuńczej w Marwicy.
Zarząd koła przychylnie wspiera i patrzy na takie inicjatywym, z łowczym koła i członkiem Naczelnej Rady Łowieckiej kol. Zdzisławem Rutkowskim, na czele.
Więcej o współpracy KŁ. „Bóbr” z Pasłęka z placówkami oświatowymi i opiekuńczo – wychowawczymi można przeczytać na nowo otwartej stronie internetowej koła http://www.bobr-paslek.pl .
2 grudnia 2019 roku odbyła się ocena prawidłowości odstrzału samców zwierzyny płowej – pozyskanych kozłów dla Nadleśnictwa Kwidzyn i Susz. Od godziny 15 na terenie myśliwskiej bazy Koła Łowieckiego SZARAK Gdańsk pracowała Komisja Oceny, której Przewodniczącym był kol. W. Rumiński. Aby ocena mogła przebiegać sprawnie kolega Przewodniczący powołał dwa zespoły, które współpracowały ze sobą oceniając dostarczone trofea.
Łącznie oba zespoły oceniły 370 parostków kozła z czego 4 odstrzały wykonane były nieprawidłowo, ale cieszy fakt, że aż 26 wstępnie zakwalifikowano do wyceny medalowej i w końcu mogliśmy zobaczyć pięknego perukarza pozyskanego w sąsiednim obwodzie. Nie odnotowaliśmy sytuacji w której trofea byłyby spreparowane niewłaściwie, ani też takiej w której trofea nie dostarczone byłyby do oceny. Ocena przebiegała w bardzo miłej i przesympatycznej atmosferze, a po jej zakończeniu zasiedliśmy do suto zastawionego jak to już u nas bywa stołu. Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do sprawnego przebiegu tegorocznej oceny, do tego, abyśmy nie byli spragnieni ani głodni. Trofea zakwalifikowane do wyceny medalowej w odpowiednim czasie właściciele mogą dostarczyć do ZO w Elblągu, gdzie prawdopodobnie w styczniu 2020 roku będzie przeprowadzona Wycena Medalowa. Z myśliwskim pozdrowieniem. Darz Bór!
Tekst i Fotografie: Małgorzata Zabawa
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz opisów (w całości lub w części) BEZ ZGODY właściciela i administratora strony. Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.